DEEL 2

 

 

 

VERBOD Ayahuasca in Nederland per 1 oktober 2019

Vanaf 1 oktober is Ayahuasca officieel illegaal geworden na 17 jaar in Nederland te kunnen reizen. Al mijn ervaringen zijn voor deze datum geweest. Dit is een puur informatieve website en kun je geen ceremonies boeken.
Wanneer je na het lezen van mijn ervaringen zelf een ervaring wilt hebben zul je dus ergens anders moeten reizen dan in Nederland.

De zoektocht naar mijzelf.
De keus voor een tweede ervaring Ayahuasca.
Met het grootste respect en intentie.

“Wanneer je het volgende leest, kan ik je uit ervaring alleen dit vertellen:
Dit is mijn pad.

En als mijn ervaring, jouw pad, op 1 of andere manier op een positieve manier zou kunnen beïnvloeden,
dan is dat alleen een keus die jij! zelf maakt.”

In Lak'ech Ala K’in. (?)

Dennis (DenDen)

Toeval bestaat niet, is één van mijn levensmotto’s.
Maar over toevalligheden gesproken:

Het is 9 november 2013, precies – op de kop af – 23 jaar na mijn allereerste ervaring met drugs.
En, geloof me, nogmaals, kan niet duidelijk genoeg zijn, NOOIT doen:
Vergelijk de Grootmoeder Ayahuasca nooit met dit soort middelen.
maar.. the magic number 23 dus, Precies, 23 jaar later, sta ik in na mijn eerste Ayahuasca ervaring in een kerk in Amsterdam, met zo’n – toch heftige – ervaring als je hebt kunnen lezen in deel 1
Vol verbazing probeer ik mijn eigen gevoel te analyseren. Het gaat niet, het huilen staat me nader dan het lachen. Achteraf is het een pracht van een verhaal hoor, maar poeheej, wat had ik het zwaar. Het eerste wat in mij opkwam na mijn reis:

“Dit ga ik nooit meer doen!”

 

 

 

Zoals ik al vertelde: met 17 best bekende van ons naar de kerk, waarvan 1 hartsvriendinnetje, die zo onder de indruk was van wat haar was laten zien, dat ze bij ons wilde blijven slapen. Er is nagepraat totdat we in slaap vielen en de volgende dag was het al snel duidelijk, ik en zij.. Wij gaan snel weer.
En mijn vriendinnetje? Die heeft zoveel moois gezien, die heeft genoeg meegekregen om de volgende maanden wat mee te doen , tja die heeft zich gewoon overgegeven aan de Ayahuasca. Ik? haha nou dat heb je net (of eerder) kunnen lezen.

De zoektocht wordt in gang gezet.
Waar gaan we volgende keer reizen.

Ieder heeft zo zijn beleving. Maar in mijn wereld moest ik dit een keer gaan ervaren in ‘chill’ modus. Stel je het respect voor waarmee een wijze monnik zijn gebed doet, zoveel respect heb ik voor de Santo Daime kerk. Die eerste ervaring in de Kerk, was ZO belangrijk voor mij.. Zonder deze ervaring, kan ik niet opschrijven wat jij hier allemaal leest (en nog lezen gaat). Dus respect.. Diepe buiging.
Ja, al dan niet met een beetje ervaring, zeker een keer doen.. mits je natuurlijk geroepen wordt 😉
Bekijk hun ceremonies hier

In the chill modus dus, op zoek naar een andere locatie. Al snel kom ik op een website terecht welke mij aanspreekt en de ruimte die ik zie, zie ik prachtige kleuren, muziekinstrumenten, een foto van een ceremonie leider welke ook goed aanvoelt..  EN! bedjes. YES! Dat is wat ik wil ervaren. Want wat wilde ik graag liggen tijdens mijn eerste ceremonie! Bellen. Afspreken. Plannen! (met wat daar nog allemaal meer bij komt kijken) 12 januari 2014 is een feit, een tweede Ayahuasca reis, met (lees goed) HEEL VEEL RESPECT! Respect dus, heb je dat?

de ruimte van mijn tweede Ayahuasca reis

Na mijn eerste ervaring ga ik opnieuw op onderzoek uit. Ik bekijk opnieuw de documentaires, opnieuw de youtube filmpjes en heb ik tijdens het kijken een totaal ander gevoel bij deze toch ‘mysterieuze thee’. Het respect is tot mij gekomen na mijn eerste ervaring met Ayahuasca en ik zie alles anders. Het respect in mij en wat Ayahuasca ECHT is en zou kunnen zijn voor ons allemaal.

Generaties voor ons werkte al met dit medicijn. Diegene die niet anders konden dan afgaan op hun gevoel.. Geen microscopen, geen ‘chemische’ goedjes om stoffen te ontleden. Afgaan op ‘wat de planten hun vertellen’ en zo zijn ze tot heel veel mooie ontdekkingen gekomen waar wij in onze cultuur nog heel veel van kunnen leren! Deze voorouders hadden geen ‘wetenschap’. Zij werkte (en werken nog steeds) door te luisteren naar hun gevoel, hun hogere Ik, hun intuïtie..

 

Heb je wel eens dat gevoel van dat stemmetje in jezelf: “Had ik maar geluisterd”
Achteraf meestal? Precies.. Je intuïtie.. Jouw Hogere Ik!

In één van de vele documentaires en podcasts die ik gehoord of gezien heb is een onderzoeker diep, heel diep, het oerwoud ingegaan.
Daar waar stammen leven die nooit of te nimmer andere zien, geen invloeden hebben van wat dan ook behalve de natuur…
“Hoe komen jullie aan jullie medicijnen”, vraagt hij ze, waarop het antwoord luidt: “Dat vertellen de planten ons!”

Alles wat ik in mijn leven heb geleerd is dat wat er in boeken staat. Dat wat mijn ouders hebben geleerd in hun tijdperk. Dat wat leraren ons hebben verteld en wat de wetenschap lijkt te weten. Alles wat ons wordt voorgekauwd, lijken we als zoete koek te absorberen. Maar is het niet daarom misschien dat alles in de wereld nu zo loopt. We zijn met zijn alle toch aardig de wereld aan het stukmaken zo. En dat in slechts – wat is het – 150 jaar?

Nee hoor, zoals ik erover denk: Daar waar we denken dat stammen/tribes in het oerwoud een achterstand hebben op wat wij hebben, ben ik er inmiddels achter dat we dan misschien wel alle technieken hebben (waar ik zelf ook dol op ben, lees: computer, smartphone, etc) maar dat we achterlopen in het gevoel wat we hebben met ons werkelijke Zijn. We zijn in disconnectie met onsZelf. Dat wordt mij meer en meer duidelijk.

In alles wat ik opnieuw lees en opnieuw kijk, hoor ik “Ayahuasca, de Grootmoeder van de entheogenen! Ze neemt je mee in haar wereld waar je jezelf kunt vinden, waar je een goed gesprek aangaat met jezelf, je hogere Ik”. En ik krijg inzichten van mijn reis in de kerk en voel haar in mij. Ik kan er niet omheen, het werkelijke respect is geboren in mij. En zo ga ik mijn volgende reis tegemoet.♥

Amazing Art by Alex Grey

Het is zondagmiddag 12 januari een uurtje of vier, we worden afgezet in Muiden, ik en onze lieve vriendin. En mijn meisje blijft nog even hangen, zegt dan gedag en de ceremonie begint. Intenties worden uitgesproken, connecties zijn gemaakt. Een fijne sfeer in de groep van een aantal onbekende inclusief een aantal bekende en de reis kan beginnen.

Na het eerste glaasje Ayahuasca voel ik al snel dat ik word meegenomen in een wereld van prachtige kleuren en ik geef me over. Ik betuig mijn spijt aan dat wat voor mij verschijnt. Een verlichte ‘Spirit’ – klinkt misschien wat vaag – maar het is een gedaante, een energie, ti’s moeilijk te omschrijven, maar dat ik mij 100% overgeef aan de ervaring, hoe vreemd ook, is een feit. Het respect wordt gewaardeerd en wordt beloond met de mooiste vormen, kleuren, oneindige visuele schoonheden, ik ben verliefd op deze wereld.

Als snel mag ik wereldvrede stichten, mag ik spreken over dit prachtige medicijn en laat ik presidenten, koning- en koninginnen, alle ‘leiders’ van onze wereld drinken van de Ayahuasca, waarmee er wereldvrede wordt gesticht. Want 1 ding is zeker. Wanneer je na Ayahuasca NIET voor wereldvrede gaat, liefde, samen zijn, delen, heel veel delen, kan geven zonder verwachting, dan heb je – nog niet – (voor mijn gevoel) een goede Ayahuasca ervaring gekend. Grootmoeder Ayahuasca laat zien dat ‘jouw moeder’, moeder aarde is.
“Everything is Connected” alles is verbonden herhaalt ze me.

 

Ik huil, ik lach, ik ben vol bewondering voor wat mij wordt laten zien en wanneer ik het gevoel heb het een beetje te kunnen sturen kom ik langzaam terug in de ceremonie ruimte en hoor ik “tijd voor een tweede glaasje”. Tuurlijk! Doen!

Op dat moment besef ik nog niet goed wat het eerste glas al voor me heeft gedaan, maar uiteraard zeg ik ja, ja tegen het tweede glas! Het verhaal welke mij is laten zien – welke zonde is niet te vertellen – hou je even te goed!

“tijd voor een tweede glaasje” dus.. En het respect is in de paar seconden even verdwenen.. Het is nodig, je krijgt (zoals ik nu heel goed weet) PRECIES wat je aankunt.. en de les in de kerk was toch nog niet heftig genoeg.. ik wil meer.. meer meer meer.. Ben wel wat gewend, was het niet?? Het ego, het wil meer..

Spijt heb ik niet, helemaal nooit meer inmiddels.. Dat zul je wel lezen in mijn volgende verslagen, maar het tweede glas was als een overtreffende – kerkelijke – trap. Heftige kleuren, alles van links, alles van rechts en ik stond weer – in het midden – de vrede te bewaren… Wederom heb ik moeten strijden voor wereldvrede, ’the peace’ te bewaren, wat is dat toch.. Alles van links en van rechts. Het is onduidelijk en zwaar, terwijl ik nu (heerlijk) op een bedje lig ‘in chill modus’ zoals ik wilde..
Maar ook liggend kun je je aardig actief voelen kan ik je vertellen..

Gelukkig kon ik na deze ceremonie gewoon in slaap vallen tot het ontbijt, want rijden had echt nooit gelukt! Ik ben dankbaar dat de nacht om is, het ontbijt daar is en ik die ochtend in de armen van mijn vrouwtje kan vallen wanneer ze ons komt ophalen.. Wat een reis.. ♥

..enkele weken later..

Wat zich in de weken na mijn ervaring aandient is in mijn ogen bijna onvoorstelbaar..
De film‘ die zich heeft afgespeeld tijdens mijn reis, en dan vooral tijdens de eerste drank van mijn tweede reis, komt aan mij voorbij in delen en – beetje bij beetje – weet ik weer, precies, wat mij is laten zien. Nu na heel veel meer ervaring met deze magische thee weet ik beter hoe ik dit kan vertalen, wat ik ook verder in mijn verslagen ga proberen uit te leggen. Maar! Ik merk vooral, dat door erover te praten, het te vertellen aan andere, dit alles maakt ‘de reis’ steeds helderder. Maar dit geldt natuurlijk voor alles, ook wat je in je dagelijks leven meemaakt.

Vroeger kon ik een hoop dingen uit mijn verleden nog wel eens verzwijgen, dat waar ik niet zo trots op was. Ik weet nu dat dit juist de dingen zijn waar ik trots op ben! Het heeft me tenslotte daar gebracht waar ik behoor te zijn. Dat wat ik altijd verzweeg, vertel ik nu met liefde en het werkt. Hierdoor krijg ik mijn inzichten, en merkbaar (en hoorbaar ‘wat fijn dat je dit verteld’, ‘ik heb ook een verslaving’ ‘ik heb daar ook last van’) het is fijn om je gevoelens te delen, maar vooral te kunnen delen aan diegene die luisteren.

Inzichten komen als zeer heldere momenten aan mij voorbij en het verhaal valt als een puzzelstuk in elkaar.

..geef me alsjeblieft je hand, dan weet ik dat het goed komt..

Na een introductie van de ‘verlichte Spirit’ (mijn eerste drank, tweede reis) worden mij de meest fantastische kleuren laten zien, geometrische vormen, en na deze toch al een aantal keren te hebben gezien tijdens mijn ervaringen, blijft het lastig uitleggen. Het lijkt een soort test waar je doorheen ‘moet’ om verder te kunnen/mogen. Vaak tijdens deze ‘achtbaan’ komen stukken voorbij uit je leven welke je los mag laten. Dit kan d.m.v. overgeven, maar dan anders.. Loslaten, zo zie ik het. Een ware opluchting kan ik je vertellen. ‘Oud zeer’: weg ermee! En dat is het, zo voelt het, voor altijd achter je.. letterlijk uitgekotst (om het maar even anders te omschrijven dan dat ik het kan omschrijven).
Deze reis heb ik niet écht losgelaten. Even leek het zo, maar tijdens de kleuren van het eerste drankje mag ik genieten van de ervaring.

Opeens vlieg ik! Eigenlijk val ik, van heel hoog! En terwijl ik naar beneden stort zoek ik een manier om niet te vallen. Blijkbaar kan ik vliegen, je moet het maar weten.. Gelukkig, ik zweef hoog boven de grond en alle geziene kleuren veranderen als in een veld/wereld van mooie kleuren waarnaartoe ik langzaam daal.

Wat zich daar op deze wereld bevindt is wat lastig te zien van deze hoogte, vlekjes? puntjes?.. en ik daal verder naar dat wat lijkt wat de grond is, mensen?
Bijna geland kom ik tot de ontdekking dat het mensen zijn, een grote groep. Waar ik ook heen vlieg, ik kan niet anders dan landen, precies in het midden van deze groep. Vreemd genoeg valt me op dat ik deze mensen ken. Dichter bijkomend herken ik de gezichten. wat een bekende bril. IK BEN HET! honderden keren.. In een veld van Dennis’n een veld van DenDen’s sta ik daar in het midden van mijzelf.. Wat is dit nu weer????

Het lijkt eeuwig te duren mij af te vragen wat ik hiermee aan moet. Zo lang dat ik een beetje gek word van mijzelf. LETTERLIJK! Wat heb ik hieraan? Zover als dat het oog kan zien, zie ik mezelf en niemand anders..

 

Ogen dicht: reizen. Ogen open, focus je op het altaar.

Waar komen die woorden ineens vandaan? 1 en 1 is 2, ogen open! Want ik snap hier helemaal niets van.
Voor zover het lukt til ik mijn hoofd een beetje op en ik zie het altaar. Daar in het midden van de prachtige ruimte, daar staat het! En ik herinner me direct dat ik de ring van mijn vriendinnetje op het altaar heb gelegd. YES! Dat is het! Zij weet het antwoord wel op mijn vraag. En ik leg mijn hoofd weer neer. “Stridje! Stridje!”, roep ik, “help me alsjeblieft”. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet.

Ik heb het nog niet uitgesproken en tijd staat stil. Alle Dennis’n staan als bevroren en ik bekijk mezelf 1 voor 1 in de andere Dennis’n. Gek genoeg besef ik me pas na een tijdje rond te kijken dat ik WEL zomaar rond kan kijken. Ik sta niet stil! Dat is vreemd. En ik bekijk mezelf.
Mijn schoenen! Mijn broek! Mijn kleding.. Dit is wat ik aanhad toen ik 5 was! Vol verbazing kijk ik naar mijn armen en handen. Kleine handjes, van een vijfjarige ongeveer. Terwijl ik naar mijn handen kijk, zie ik mijn vingers. Door de openingen van mijn vingers zie ik in de onscherpte een gedaante en langzaam laat ik mijn armen zakken.

Het allermooiste meisje staat daar, voor me. Het is Stridje, het prachtigste meisje ooit. Ook een jaar of vijf, zes, zeven en zij zegt (zonder te spreken) “Klopt, wij kennen elkaar al, uit vorige levens’. “Alsjeblieft”, vraag ik. “Geef me je hand en neem me mee hier vandaan. Net als in de kerk, neem me mee uit dit moment, geef me mijn inzicht.

Mijn inzicht werd niet meteen gegeven hoor. Maar nadat ze mij haar hand gaf, begonnen we te lopen. Alle Dennis’n veranderen in grassprietjes welke tezamen veranderden in het prachtigste grasveld, waardoor we gelopen hebben. En terwijl ik op mijn bedje lig voel ik iets en voel ik mijn gezicht met mijn hand. Ik huil, het stroomt, met bakken. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.

De Heilige Bron

Onze voorkeur gaat altijd uit naar even persoonlijk contact, om een eerste indruk te krijgen van met wie je te maken hebt.

© 2017 De Heilige Bron.

DE HEILIGE BRON

FACEBOOK